IZRAEL » WYBRZEŻE TEL AWIWU » FOTO podróże BPE

Wybrzeże Tel Awiwu ciągnie się wzdłuż całego miasta na długości prawie 10 kilometrów. Piękne promenady, plaże, porty, czy parki, to wszystko odnajdziemy wędrując wzdłuż wybrzeża tego pięknego, nowoczesnego miasta.

Wybrzeże Tel Awiwu spełnia wszystkie warunki do wygodnego życia. Jest styczeń, ale towarzyszy nam podczas pobytu w tym mieście fantastyczna pogoda, przyjemność wędrowania promenadą, czy plażą jest tym większa. Zamiast korzystać z transportu publicznego przemierzamy więc wybrzeże od Mariny po Jafę prawie w całości 3-krotnie. W galerii pokażę Wam całe wybrzeże – zaczynając od Mariny na północy, po ostatnią plażę przed Starym Miastem JAFA .

WYBRZEŻE TEL AWIWU

OKOLICA PARKU ZWYCIĘSTWA I MARINA

Powyżej promenady znajdziemy Park Zwycięstwa, my do niego nie zachodzimy, ale spacerujemy wzdłuż wybrzeża do plaży Hilton i cypelka z którego widać całe nabrzeże i Marinę.

PLAŻE WZDŁUŻ CENTRUM

Tuż za mariną zaczynają się kolejne ciągnące się przez równo 2 km plaże : Topsea, Frishman (gdzie mijamy najbardziej kolorowy budynek Tel-Awiwu – Dan Tel Aviv Hotel), Bograshov, Jerusalem, aż po plażę Tupim. Szeroka, czysta plaża z licznymi knajpkami, zapleczami sanitarnymi przyciąga tłumy miejscowych i turystów mimo takiej pory roku. Kąpiel w morzu jest zabroniona, bo w miesiącach zimowych nie pracują tu ratownicy, ale samo wylegiwanie się na piasku z widokiem na fantastycznie rozwijające się miasto jednej strony, a z drugiej na morze jest czystą przyjemnością.

WYBRZEŻE TEL AWIWU

PARK CHARLESA CLORE’A

W okolicy nieistniejącego już delfinarium kończą się plaże, a zaczyna park z piękną promenadą wzdłuż wybrzeża. Przez kolejne kilkaset metrów idziemy wzdłuż porośniętego trawami terenu z nielicznymi palmami drzewami tamaryszkowymi we wschodniej części parku. Wcześniej znajdowało się w tym miejscu arabskie osiedle Menaszijja, czyli niegdysiejsza północna część Jafy.

Wiele tutejszych domów zostało zburzonych bezpośrednio po 1948 r. W pierwszych latach niepodległości Izraela, w osiedlu Menaszijja osiedlało się wielu żydowskich imigrantów przyjeżdżających z całego świata i osiedle stało się zatłoczonym slumsem. Planiści miejscy w latach 50-tych z dużym niepokojem przyglądali się postępującej degradacji tej okolicy. W 1960 przedstawiono projekt całkowitego wyburzenia wszystkich tutejszych domów, a na ich miejscu stworzenia centrum biznesowego, już pod koniec tych lat przeprowadzono ewakuację mieszkańców i przystąpiono do rozbiórki domów. Docelowo z całego osiedla Menaszijja pozostały jedynie dwa budynki: Meczet Hassan Bek oraz Muzeum Niepodległości Etzel.

Wykonawcy prac rozbiórkowych, aby zaoszczędzić na kosztach wywózki gruzu, spychali go bezpośrednio do morza. W wynik tego na plażach i w najbliższych wodach morskich zgromadziły się duże ilości śmieci i odpadów komunalnych. Bardzo szybko okazało się, że koszty usunięcia śmieci będą bardzo wysokie, i bardziej opłacalnym będzie przykrycie całości terenu nową warstwą ziemi. W ten sposób władze miejskie podjęły decyzję o utworzenia parku rekreacyjnego. Powstał tu docelowo park w 1974 roku, który zajął cały pas wybrzeża. W północnej części parku utworzono delfinarium, ale zamknięto , bo nie spełniało wymogów dla tego typu obiektów i otwarto dyskotekę.

DYSKOTEKA W STARYM DELFINARIUM

Ten zrujnowany obiekt to niemy świadek największego ataku terrorystycznego jaki miał miejsce w tym mieście 1 czerwca 2001 roku. Zginęło wówczas 21 osób, a ponad setka była ranna. Do dokonania masakry przyznali się fundamentaliści islamscy.

MECZET HASSANA BEKA

Wzniesiony w 1916 roku, a jego fundatorem był gubernator Jaf . Po wyburzeniu dzielnicy Menaszijja i pozostawieniu meczetu, budynek niszczał, ale odkupił go rząd egipski i odrestaurował.

MUZEUM NIEPODLEGŁOŚCI ETZEL

Czynne pon. – czw. 8.30 – 16.00

Cena 15 / 10 NIS

Muzeum gromadzi dokumenty, publikacje i zdjęcia związane z historią działalności żydowskiej podziemnej organizacji paramilitarnej Irgun. Budynek w którym obecnie mieści się muzeum, został wybudowany w 1900 przez żydowskiego biznesmena. Wyjechał on do Rosji, a w obiekcie zamieszkiwali kolejno: Arabowie, Żydzi, a potem znowu Arabowie.

Gdy pod koniec lat 70. XX wieku władze miejskie przystąpiły do wyburzania zabudowy osiedla, byli członkowie Irgunu zaproponowali utworzenie w tym budynku nowego muzeum. Miał to być swoisty pomnik poświęcony żołnierzom, którzy zginęli podczas walk. W budynku zastosowano połączenie pozostałości starego budynku z nową bryłą wykonaną z czarnego szkła i stali.